Dyskusyjny Klub Książki

<>      Na  pierwszym planie dzieci

        Skończyły się wakacje i nadszedł czas na odkrywanie nowych interesujących lektur. Dyskusyjny Klub Książki w Ośnie Lubuskim na swych pierwszym(po letniej przerwie) spotkaniu, które odbyło się 22 września 2023 roku omawiał aż dwie książki, gdyż czas wakacji też jest dobry na czytanie. Pierwszą książką, którą omawiano to trochę nietypowy kryminał „Winni jesteśmy wszyscy” autorstwa Bartosza Szczygielskiego. W piątkowy wieczór w firmie, w której pracuje Konrad Łazar dochodzi do strzelaniny. Sprawca popełnia samobójstwo, a Konrad po powrocie do zdrowia zostaje natychmiast zwolniony. W końcu nieopatrznie wpuścił zamachowca do biura i doprowadził do tragedii. Agnieszka, jego była partnerka została ciężko ranna i wymaga teraz stałej opieki, a jego przyjaciółka i była sekretarka firmy(Ewelina) nagle popełnia samobójstwo. Co łączy te dwie sprawy i jaką rolę ma odegrać w nim Łazar? Dowiadujemy się tego z książki, ale Klubowiczki stwierdziły, że wprawdzie jest to sprawnie napisane, ale trochę zbyt wydumane i udziwnione. Choć miejscami czytało się z przyjemnością. Autor podejmuję dość popularne obecnie tematy, jak : - łapownictwo w policji ; -narkomania wśród młodzieży; - przemoc wobec dzieci, w tym seksualne; serwując nam dużo tajemnic i zagadek akcji. Jedno z treści powieści wynika niezbicie, że przeżycia z przeszłości często mają niespodziewany i doniosły w konsekwencji wpływ na nasze teraźniejsze życie. I jeszcze to, że gdy dzieję się zło(szczególnie w stosunku do dzieci ) a my odwracamy głowę udając , że nie widzimy i nie słyszymy – to jesteśmy winni. Drugą książką, którą w czasie wakacji czytaliśmy, to reportaż Izy Klementowniej pt. „ Zapach trawy. Opowieści o dzieciach hipisów”. To jest książka o tym jak obecnie hipisi i ich dzieci, ci którzy chcą o tym rozmawiać, bo wielu nie chcę, wspominają swoją przeszłość i swoje wybory, co pamiętają i jak to postrzegają. I jak chcą być postrzegani. Klubowiczki zauważyły, że jest to ciekawa książka, chociaż bardzo rwana i chaotyczna. Te przedstawione zakręcone historie są bardzo barwne i chyba prawdziwe, ale nie potrafią odpowiedzieć na główną kwestię tematyczną a mianowicie : Czy życie w odosobnieniu, całkowicie poza wpływem współczesnego świata, to prawdziwe życie?! Naszym zdaniem książka nie powstała po to aby krytykować, czy próbować udowodnić, że hipisowski tryb życia sprzyja, lub nie wychowaniu dzieci. „Zapach trawy” oddaję głos tym, o których krąży w naszej kulturze wiele mitów i błędnych wyobrażeń. Uważamy, że warto poświecić czas na lekturę w/w Książek

Następne spotkanie: 20.10 2023 r. czytamy Smutek i rozkosz – Meg Mason

                                                                                                                                                    Moderator DKK Ośno Lubuskie Zofia Wydmuch-Badowska

                                                                                                                                                      Spotkanie DKK Ośno Lubuskie Ośno Lubuskie, 23.06.2023 r.

                                                           Nareszcie główne role – kobiety wychodzą z cienia mężczyzn

W upalne popołudnie 23 czerwca 2023 roku Dyskusyjny Klub Książki w Ośnie Lubuskim, na ostatnim spotkaniu przed wakacjami, rozmawiał o książce Renaty Czarneckiej ,, Dwa królestwa, jedna krew”. Powieść rozpoczyna nową serię o kobietach z rodu Andegawenów, najpotężniejszej dynastii w średniowiecznej Europie. To powieść o silnych władczyniach, które potrafiły być sprytne, przebiegłe i często współrządziły z mężczyznami. Autorka buduje intrygę na zestawieniu walki o władzę, po którą sięgają dwie kobiety. Jedna z nich – Piastówna Elżbieta – postawi świat na głowie, aby ukarać wiarołomną i rozpustną Joannę I, królową Neapolu i żonę jej syna. Bo nareszcie można było poczytać o kobietach na pierwszym planie. Podobało się rzetelne i bogate w szczegóły opisanie ówczesnych obyczajów (zakulisowe działania dworskie, gdzie trucizna, obmowa i przekupstwo to powszechne sposoby sprawowania władzy). Ukazanie specyficznego pojmowania religijności (bogaci mogli zmazać swoje winy budując kościoły, a biedni nie mogli się doczekać zadośćuczynienia swoich krzywd, a także korzystanie z usług astrologów). Krytycznie wypowiadano się na temat zależności koronowanych głów od papieża, co prowadziło najczęściej do wojen nie tylko sąsiedzkich. A już postępowanie wobec dzieci władców obojga płci jawi nam się jak istny horror. Dobrze się czytało. Powieść kończy się tak, że nie wiemy czy pomimo pozytywnego wyroku papieża dla Joanny, uda się jej osiągnąć porozumienie z krewnymi z Węgier. Dalsze losy głównych bohaterek poznamy w drugim tomie, gdzie przeczytamy jak do walki stają mściwi królowie i nie mniej okrutne królowe. Warto przypomnieć sobie jak dawniej walczono o władzę.

                                                                                                              Zofia Wydmuch-Badowska Moderator DKK Ośna Lubuskiego

Następne spotkanie: 22 września 2023 roku.

Czytamy: Izy Klementowskiej – ,,Zapach trawy. Opowieści o dzieciach hipisów” Bartosza Szczygielski – ,,Winni jesteśmy wszyscy”.

< Zielone kalosze remedium na starość. >

W piękne, słoneczne popołudnie Dyskusyjny Klub Książki w Ośnie Lubuskim spotkał się 19 maja 2023 roku, aby porozmawiać o książce Henninga Mankella pt. „ Szwedzkie kalosze „. Fredrik Welin, emerytowany chirurg od lat mieszkający samotnie na małej wyspie, budzi się pewnej nocy, krztusząc się dymem. Jego dom stoi w płomieniach. Fredrikowi ledwo udaje się uciec. Ma na nogach dwa lewe kalosze. Przyczyn pożaru nie udaje się ustalić i jest coś zagadkowego w tym wydarzeniu. Welin stopniowo usiłuje się pozbierać, gdy jego życie rozpada się na kawałki. W tym trudnym momencie niespodziewanie zjawia się u niego Louise, córka, z którą Fredrik nie utrzymywał kontaktu i której prawie nie zna. Przebieg dyskusji pokazał, że ta książka wcale nie jest kryminałem lecz raczej powieścią obyczajową o starzeniu się, relacjach międzyludzkich i o tym co robimy z własnym życiem. Ale także o tym co czyni człowieka człowiekiem oraz o tym, czego nie wiemy o sobie nawzajem (relacje Fredrik-Louise, Fredrik-listonosz Janson ) i o sobie samym. Członkowie klubu uznali, że główny bohater wcale nie jest marudnym, zgorzkniałym dziadygą lecz raczej niezbyt szczęśliwym człowiekiem, któremu życie nie bardzo się udało. Frederik kiedyś postanowił żyć według własnych zasad, nie przejmował się zbytnio innymi w swoim otoczeniu. Cytat: Bliskość śmierci sprawia, że czas staje się elastyczną taśmą i człowiek trwa w przerażeniu, że ona lada chwila się przerwie. Jednakże okazało się, że w wyniku różnych nieprzewidzianych zdarzeń Fredrik zaczyna inaczej patrzeć na otaczającą go rzeczywistość i postrzega także innych wokół siebie. W rezultacie temu bardzo inteligentnemu człowiekowi zależy na swoich bliskich ( odbudowuje dla nich i siebie dom ) oraz sąsiadach. Można go polubić. A co z wątkiem kryminalnym? Ciągle jest obecny na kartach powieści i irytuje, że nie można zrozumieć nie tylko kto to robi, ale i dlaczego. Wyjaśnienie lub raczej zrozumienie tej dziwnej sytuacji ( z kolejnymi podpaleniami ) znajdziemy po przeczytaniu książki. Warto przeczytać i zastanowić się jak Fredrik „czy szukamy w innych odbicia samych siebie ?”

                                                                                                                              Zofia Wydmuch-Badowska Moderator DKK

Następne spotkanie: 23 czerwca 2023 roku czytamy: Renata Czarnecka „ Dwa królestwa, jedna krew”

< Rodzina i jej potężna siła >

Dyskusyjny Klub Książki w Ośnie Lubuskim na spotkaniu 21 kwietnia 2023 roku rozmawiał o książce „ Cuda codzienności „ Marii Paszyńskiej. Ta powieść to prawie jak saga rodzinna, śledzimy losy trzech pokoleń i razem z bohaterami przenosimy się spod Lublina do Warszawy z początków XX wieku. W wigilijną noc 1863 roku, w lubelskiej wsi przychodzi na świat chłopiec o niezwykłych niebieskich oczach. Jego los wydaje się przesądzony-będzie jednym z milionów chłopów w nieistniejącej na mapie Rzeczpospolitej. Lecz w sercu dorastającego Macieja rodzi się marzenie – chciałby sam napisać historię swojego życia. Czas przemija, jedna wojna przechodzi w drugą, państwa znikają i pojawiają się na mapach. Szalejące w Europie wichry historii nie omijają ani małej wioski, ani wielkiego miasta, o którym skrycie śni Maciej. W tym niespokojnym świecie jedynym, czego może uchwycić się człowiek, jest dłoń drugiego człowieka, a prawdziwym cudem codzienności pozostaje niezmiennie rodzina. Swoistym spoiwem fabuły są wigilie – to właśnie w te magiczne wieczory dochodzi do najważniejszych wydarzeń, często zupełnie niespodziewanych zwrotów akcji. Rodzina Ciszaków to chłopi mieszkający w ubogiej wsi na Lubelszczyźnie, gdzie życie wyznaczają pory roku a „wielki świat” ich nie obchodzi. Ale nie wszystkich, niektórych, jak Macieja, gna do wielkiego nieznanego, do odnalezienia własnego miejsca. Powieść przypadła do gustu członkom klubu. Spodobała się koncepcja pokazywania kolejnych wydarzeń przez pryzmat Wigilii a skoki czasowe nie zakłócały płynności opowieści. Spodobało się również pokazanie przez autorkę obrzędów jakie kultywowano wówczas na lubelskiej wsi, a już wątek „ochrony ciąży” to budzi w nas przerażenie – jak można aż tak być zabobonnym. Bardzo delikatnie autorka odniosła się do kwestii umieralności dzieci i tego jak kobiety radziły sobie z taką stratą ( cud, że nie postradały zmysłów?! ). Dla nas obecnie to trochę niepojęte, ale taka była ówczesna rzeczywistość i trzeba było nauczyć się ją akceptować. „Cuda codzienności” to też pochwała dla Warszawy, która rozkwita. Autorka przyliża nam życie miasta i jego mieszkańców, gdzie bogactwo i bieda niezwykle ze sobą współżyją, a technika i rozwój wpisane są w zmiany. Maria Paszyńska pokazuje nam małe i duże sprawy, które tworzyły ludzi silnych, dobrych i prawdziwych. Piękna powieść pisana urokliwym, nieco przestarzałym językiem. Nie jest to bardzo ambitna literatura, ale czyta się dobrze i pozostają po niej miłe wspomnienia.

                                                                                                                                   Zofia Wydmuch-Badowska Moderator DKK

Następne spotkanie: 19 maja 2023 roku o godzinie 17-tej Czytamy: Henning Mankell „Szwedzkie kalosze”

„ Po co rozpamiętywać to co się stało „

Dyskusyjny Klub Książki w Ośnie Lubuskim na spotkaniu 24 marca 2023 roku rozmawiał o książce „ Stara wariatka” Agnieszki Nietresty-Zatoń. Jest to opowieść o relacji matki z córką, o przeszłości, rozdrapywaniu ran, samoakceptacji i pogodzeniu się z rzeczywistością. Uwięzienie między tym co było, a tym co jest. Przedstawia nam rozterki matki, która chciała, aby ją kochano, zauważono, a tymczasem to ona nie widziała siebie. Zuzanna, bohaterka powieści, to kobieta pełna rozterek- mówi o sobie kanapka. Niby wygląda normalnie, ale w środku składa się z wielu składników. Znalezienie starej kurtki z oberwaną kieszenią powoduje powrót do czasów własnej młodości. Pomagają w tym stare pamiętniki, ale czy aby na pewno odpowiedzą ma pytanie, jak to naprawdę było? Czy powstrzymają oddalenie się córki od matki? Wzajemne relacje- nawet takie, jakie łączą dziecko i rodziców- trzeba pielęgnować. Wymaga to dużo czasu, wysiłku, uczuć... a tych ostatnich ludzie boją się najbardziej. Jak się okazało powieść nie przypadła do gustu naszym Klubowiczom. Orzeczono, że bohaterka powieści wyraźnie „wpadła” w kryzys wieku średniego. Nie pogodziła się z faktem, że dorosła i nawet „kultowe” rzeczy z młodości już nie pomogą jej przywrócić tamtego czasu i emocji z nimi związanych. W tym swoim „opętaniu” wspomnieniami ( śledzenie Tosi, próba odbudowy relacji z byłym kochankiem czy pretensje do męża o milczeniu odnośnie orientacji seksualnej przyjaciela itp.) traci kontakt z rzeczywistością i aż dziw bierze, że mąż tak długo to wszystko znosi. Z lektury i dyskusji nad nią wyłania się jedna niezaprzeczalna konkluzja. To co zamknięte w przeszłości powinno tam zostać. Bo można się rozczarować, a dawne „miłosne omdlenia” zdają się już tylko szaleństwem zakochanego umysłu. Zuzanna wspomnieniami sama się raniła. Książka nie porywa szybko zmieniającą się fabułą, brak tu wartkiej akcji. To nie jest pozycja dla każdego, ale warta przeczytania.

                                                                                                                                                         Polecamy!

                                                                                                                    Zofia Wydmuch-Badowska Moderator DKK w Ośnie Lubuskim

                                                                   Następne spotkanie: 21 kwiecień 2023 roku Czytamy- Maria Paszyńska „Cuda codzienności”

Zabijcie wszystkich, Bóg rozpozna swoich!

         W Dyskusyjnym Klubie Książki w Ośnie Lubuskim, na spotkaniu 24 lutego 2023 roku, rozmawialiśmy o książce Lato utraconych Anny Kańtoch. Jak na kryminał przystało autorka dotyka mrocznych zakamarków ludzkiej psychiki i buduje równie mroczna historię, której zakończenie wcale nie jest tak oczywiste, jak mogłoby się wydawać. Mamy rok 1999. W starej leśniczówce dochodzi do krwawej zbrodni – ktoś morduje spędzającą tam wakacje rodzinę, ale przeżywa najstarsze z dzieci, odnaleziona po latach ofiara porwania. Czy możliwe jest, że wcześniejsze porwanie Kuby i dokonany obecnie mord jego najbliższych są ze sobą powiązane? Na tak zadane pytanie próbuje znaleźć odpowiedź Krystyna Lesińska, doświadczona policjantka specjalizująca się w nieoczywistych sprawach. Sama pani komisarz zmaga się z traumą po śmierci męża i zaginięciu brata (sprawa ciągle nie wyjaśniona). Co przyniesie śledztwo? I znów okazało się , że prawie każdy z członków Klubu miał swoją teorię na temat: Kto właśnie zabił? Okazało się, że droga jaką autorka prowadzi czytelnika do odkrycia prawdy jest bardziej zajmująca, niż samo rozwiązanie. Zakończenie to jednak nikogo nie usatysfakcjonowało – raczej rozczarowało. Zbyt dużo spekulacji i niedopowiedzeń. Zastosowany przez autorkę pomysł na zbrodnie oraz nieszablonowy zabieg odwróconej chronologii okazał się bardzo ciekawym. Wśród bohaterów właściwie nie mamy złych ludzi, raczej nieszczęśliwych, niewystarczająco dojrzałych do sprostania obowiązkom rodzicielskim. Normalne życie wymyka im się z rąk i są coraz bardziej osamotnieni. Konkluzja dyskusji: warto przeczytać raz jeszcze zakończenie powieści, bo nie wszystkie szczegóły, które autorka chciała nam przekazać, udało się uchwycić. A może taki był zamysł?! Polecamy – trzyma w napięciu.

                                                                              Zofia Wydmuch – Badowska

                                                                            Moderator DKK Ośno Lubuskie

                                      Następne spotkanie: 24 września 2023 roku czytamy: Agnieszka Nietresta- Zatoń Stara wariatka